น้องตูบหัวใจสลาย

สถิติผู้เข้าชม
ขณะนี้มีผู้เข้าใช้	6
ผู้เข้าชมในวันนี้	1,076
ผู้เข้าชมทั้งหมด	5,430,719

กรุณาฝาก Email ของท่าน
เพื่อรับข่าวสาร ที่น่าสนใจ

21 พฤศจิกายน 2567
อา	จ.	อ.	พ.	พฤ	ศ.	ส.
					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

น้องตูบหัวใจสลาย
[27 กรกฎาคม 2553 11:00 น.]จำนวนผู้เข้าชม 6993 คน

  ปรมาจารย์แห่งคนรักหมา ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช เคยเขียนเปรียบเทียบอุปนิสัยของน้องตูบกับแมวไว้อย่างน่าสนใจตอนหนึ่งว่า

  น้องตูบกับแมวนั้นไม่เหมือนกันอยู่อย่างหนึ่ง แมวเป็นสัตว์ที่ติดสถานที่ หมายความว่าถ้าแมวอยู่กับใครที่บ้านไหนแล้วเจ้าของบ้านต้องย้ายออกไป หากทิ้งแมวไว้ไม่เอาไปด้วยก็ไม่เป็นไรมากนัก เพราะแมวจะปรับตัวให้สามารถอยู่กับเจ้าของบ้านใหม่ได้โดยง่าย ตามคำขวัญประจำเผ่าพันธุ์ที่ว่า "ร้องเรียกเหมียวๆเดี๋ยวก็มา เคล้าแข้งเคล้าขาน่าเอ็นดู"

ผิดกับน้องตูบ...

  น้องตูบนั้นเป็นสัตว์ที่ติดเจ้าของ ดังนั้น หากเจ้าของย้ายจากไปโดยไม่เอาไปด้วย น้องตูบจะไม่มีความสุข ไม่เป็นอันกินอันนอน และอาจหัวใจสลายตายไปในที่สุด

  คนรักแมวอาจไม่ชอบข้อเขียนชิ้นนี้นัก เพราะคล้ายๆกับว่า แมวนิสัยไม่ดี ไม่จงรักภักดีต่อเจ้าของ ส่วนคนรักน้องตูบก็อาจจะเกิดความภาคภูมิใจว่า เรื่องแบบนี้น้องตูบน่ารักกว่า ว่าแล้วก็เปรยหางตาเหล่ไปยังคนรักแมวเป็นที่เยาะเย้ยเล็กๆ...

  เรื่องนี้จริงเท็จอย่างไรไม่กล้าชี้ชัด แต่ใครเคยได้ยินสำนวนฝรั่งว่า "One Man Cat" บ้าง มีแต่ "One Man Dog" ใช่ไหมเล่า...ฮ่า ฮ่า ฮ่า

  ผมมีประสบการณ์แสนเศร้าในเรื่องนี้มาเล่าให้ฟัง

  ตอนที่ครอบครัวของเรารับราชการอยู่ในค่ายทหารนครศรีธรรมราช เนื่องจากบ้านที่หลวงท่านจัดให้นั้น มีอาณาบริเวณกว้างขวางสมกับตำแหน่ง วัดเนื้อที่ด้วยสายตาเห็นจะกว่าไร่ ดังนั้น นอกจากเราจะเพลิดเพลินกับการปลูกต้นไม้นานาชนิด ทั้งไม้ดอก ไม้ประดับ และไม้กินได้แล้ว เรายังเลี้ยงน้องตูบไว้หลายตัวอีกด้วย ทั้งเล็กทั้งใหญ่

  มีอยู่ตัวหนึ่งชื่อ "แพนด้า" เป็นน้องตูบตัวเมียลูกผสมระหว่างเทอเรียกับอะไรสักอย่าง เมื่อโตเต็มที่สูงประมาณเกือบฟุต ตอนเป็นตูบน้อยก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่พอโตขึ้นมากลับไม่ถูกกับตูบดัชชุนด์ของเราอีกตัวหนึ่งที่ชื่อ "โกโก้" วันๆหนึ่งพวกเราต้องเสียเวลาไปไม่น้อยกับการต้องคอยห้ามมวยวัดคู่อาฆาตของทั้งสองตูบนี้

  ต่อมา...ผมได้รับคำสั่งให้ย้ายเข้ามารับราชการในกรุงเทพมหานคร ซึ่งหลวงไม่สามารถจัดหาบ้านพักให้ได้ จึงต้องไปผ่อนบ้านอยู่แถวปากเกร็ดในเนื้อที่ไม่ถึงร้อยตารางวา

  จากบ้านเนื้อที่ไร่กว่าต่างจังหวัดมาอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรเนื้อที่กระจิ๋วหลิวเช่นนี้ ก่อนจะอพยพย้ายเข้ากรุงเทพฯ โจทย์หนึ่งที่เราต้องช่วยกันคิดอย่างหนักก็คือ จะทำอย่างไรดีกับน้องตูบ 5-6 ตัวที่เราเลี้ยงกันอยู่ เนื้อที่เล็กๆในบ้านจัดสรรแห่งนี้ไม่สามารถรองรับได้ทั้งหมดอย่างแน่นอน

  ในที่สุดก็นำไปสู่การตัดสินใจที่เจ็บปวดพอสมควรกับทุกคนในครอบครัว เราจำเป็นต้องเลือกน้องตูบที่จะนำเข้ากรุงเทพฯให้พอเหมาะกับเนื้อที่ใหม่ ซึ่งในที่สุดเราก็เลือกเอาไปเพียง 2 ตัวเท่านั้น เป็นน้องตูบพันธุ์เล็กคือ ดัชชุนด์ตัวหนึ่ง "โกโก้" กับมินิเอเจอร์ พินเชอร์ "ปอม" อีกตัวหนึ่ง

  ความจริงแล้วเราอยากเอาแพนด้าไปด้วย เพราะตัวก็เล็กพอๆกัน แต่อุปสรรคสำคัญอยู่ตรงที่ไม่ถูกกับดัชชุนด์ ขืนเอาไปคงทะเลาะกันบ้านแตก

  น้องตูบบ้านเราเป็นที่รับรู้กันในหมู่เพื่อนฝูงว่า มีสายพันธุ์ที่ดีและได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างดี ดังนั้น เมื่อเราร่วมประชุมเลือกครอบครัวใหม่ให้กับน้องตูบที่เราไม่อาจนำเข้ากรุงเทพฯได้แล้ว เพื่อนๆที่สอบผ่านต่างก็รู้สึกโชคดีและยินดีรับไปเป็นสมาชิกใหม่ทันที จากนั้นก็ทยอยกันมารับตัวเมื่อใกล้เวลาที่เราจะต้องอพยพเข้ากรุงเทพฯกัน

  สำหรับแพนด้านั้น เจ้าของใหม่ตกลงกันว่าจะมารับเอาในตอนเช้าที่เราจะขับรถย้ายเข้ากรุงเทพฯ

  แต่ปรากฏว่า เช้าวันนั้น เมื่อเปิดประตูหน้าบ้านออกมา พวกเราก็พบกับ "แพนด้า" นอนนิ่งเงียบอยู่อย่างผิดปกติ และเมื่อจับตัวดูก็พบว่าน้องตูบตายเสียแล้ว

  "แพนด้า" คงรู้ว่า พวกเรากำลังจะย้ายบ้าน และคงรู้อีกด้วยว่า ไม่มีโอกาสจะตามไปด้วย

  แพนด้าจึงหัวใจสลาย...

เนื้อหาบทความมาจากหนังสือ คนรักหมา ของ เนชั่นบุ๊ค(Nation Books) แต่งโดย อ.บัญชร ชวาลศิลป์
(เนื้อหามีการดัดแปลงคำและประโยค)

ปลาน้ำจืดไทย ป่าเขา-ทะเลไทย   เที่ยวจัง!...ตังค์จะหมดแล้ว...

"โกง เห็นแก่ตัว เจ้าเล่ห์ กับฉลาดนั้นใกล้กันเหมือนเหรียญสองด้าน

แต่ว่าเมื่อมองในด้านคุณธรรมนั้นช่างห่างไกลกันมากเสียเหลือเกิน"