มากกว่าเพื่อน...แต่ไม่ใช่แฟน

สถิติผู้เข้าชม
ขณะนี้มีผู้เข้าใช้	4
ผู้เข้าชมในวันนี้	1,132
ผู้เข้าชมทั้งหมด	5,430,775

กรุณาฝาก Email ของท่าน
เพื่อรับข่าวสาร ที่น่าสนใจ

21 พฤศจิกายน 2567
อา	จ.	อ.	พ.	พฤ	ศ.	ส.
					1	2
3	4	5	6	7	8	9
10	11	12	13	14	15	16
17	18	19	20	21	22	23
24	25	26	27	28	29	30

มากกว่าเพื่อน...แต่ไม่ใช่แฟน
[20 พฤษภาคม 2554 11:25 น.]จำนวนผู้เข้าชม 6174 คน

มากกว่าเพื่อน...แต่ไม่ใช่แฟน

     มีหลากหลายนิยามสำหรับสำหรับเจ้าตูบหน้าเจ๋อ บ้างก็ว่าคือ สัตว์เลี้ยงประจำบ้านหรือตามกระแสนิยม เป็นเพื่อนแก้เหงา เป็นตุ๊กตาหรือของเล่นที่มีชีวิต เป็นสัตว์เลี้ยงเพื่อแสดงถึงสถานภาพทางสังคม กระทั่ง รปภ.ประจำบ้าน หรือทาสผู้ซื่อสัตย์ ต่างคนก็ต่างประสบการณ์และมุมมองก็ต่างกันไป ผมเป็นอีกคนที่เกิดมาพร้อมกับความคุ้นชินกับการมีสุนัขรอบกาย สุนัขในความคิดเมื่อเยาว์วัยนั้นไม่ต่างจากของเล่นชิ้นโปรดที่ไม่มีวันเบื่อหน่ายและทิ้งขว้าง สุนัขรุ่นแล้วรุ่นเล่าที่ผ่านเข้ามาในชีวิตต่างก็มีส่วนเข้ามาแต่งแต้มและเติมเต็มความสุขให้กับชีวิตจนกระทั่งทุกวันนี้ และเชื่อแน่ว่าผู้ที่รักสุนัขทั่วไปย่อมเข้าใจดีในความรู้สึกผูกพันธ์นี้ ผมเกิดสะกิดใจกับโฆษณาประกาศขายสุนัขบ้านอายุ 3 ขวบตัวหนึ่งในหน้าเว็บไซด์หลายคนมองว่าก็แค่โฆษณาซื้อขายธรรมดา ๆ ข้อความหนึ่ง ทว่าสำหรับผมแล้วนั่นคือข้อความที่ทำให้เกิดความรู้สึกรันทดใจเป็นอย่างยิ่ง
     สำหรับผมเองในกรณีนี้มันไม่ต่างจากการประกาศขาย "เพื่อน" ที่เคยคลุกคลีและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาเป็นเวลาแรมปี และหากคิดในมุมหมาก็เท่ากับถูกทรยศหักหลังโดยเพื่อนที่มันรักมากที่สุดนั่นเอง
     ข้อความประกาศมันทำให้นึกสะท้อนใจใคร่รู้ถึงเหตุผลแท้จริงของความสัมพันธ์ที่มีอันต้องจบลงที่ทางตัน ความผูกพันธ์ ชีวิต และจิตใจของอีกสิ่งมีชีวิตถูกตีค่าว่าเป็นสินค้าที่สามารถใช้เงินตราซื้อขายกันได้ ถึงบัดนี้ไม่เหลือภาพประทับใจดี ๆ สักเรื่องที่พอจะรั้งไม่ให้ต้องเดินกันคนละทางเลยหรือ? ยังจำความรู้สึกแรกที่อุ้มเขาได้มั๊ย? แล้วภาพของเขาตอนหลับลงแทบเท้าของคุณ หรือตอนที่เขาไม่สบายและคุณพาไปหาหมอล่ะ พอจะนึกออกบ้างหรือเปล่า?
     หากเลือกได้คงไม่มีสุนัขตัวใดเลือกที่จะเดินจากเจ้านายของมันมา แต่เสียดายที่ว่าสุนัขเองไม่อยู่ในฐานะที่จะเป็นฝ่ายเลือก
     หากข้อความตามประกาศดังกล่าวเป็นการขายลูกสุนัขก็คงไม่นึกสะกิดใจขนาดนี้ เพราะรู้แก่ใจดีว่ามันคือ "ธุรกิจ" ที่ทั้งสองฝ่ายยังเป็นแค่สินค้ากับผู้ขาย อีกทั้งช่วงเวลาที่สั้นทำให้ความผูกพันธ์ไม่ลึกซึ้งเท่า
     หากถามคนที่รักสุนัขแล้วการที่ต้องไร้เงาสุนัขตัวโปรดข้างกายมันก็ไม่ต่างจากการพลัดพรากจากสิ่งที่รักและยากที่จะทำใจให้มีความสุขได้ สำหรับสุนัขที่ได้พบเจอกับเจ้านายที่รักมันอย่างที่มันรักตอบแล้วก็ถือว่าโชคดี แต่สำหรับสุนัขบางตัวแล้ว ภาพความทรงจำดี ๆ มีแค่ให้ระลึกถึงเท่านั้น
     ทว่าภาพความสัมพันธ์อันงดงามระหว่างคนกับสุนัขก็ยังพอมีให้เราเห็นกันอยู่ ไม่ว่าจะเป็นภาพของชายตาบอดที่กลับมาใช้ชีวิตได้เกือบจะปกติอีกครั้งด้วยสายจูงและสุนัขนำทาง ที่ทำหน้าที่เสมือนหนึ่งดวงตา ช่วยขับเคลื่อนวงจรชีวิตอันมืดบอดให้ดำเนินต่อไปได้แม้จะไม่ปกติสุขนักก็ตาม แต่ถึงจะขาดไร้ซึ่งแสงสว่างนำทางแต่ลึกลงไปภายในกลับสามารถมองเห็นความรักความผูกพันธ์ที่สุนัขมีให้ได้อย่างชัดเจนยิ่งกว่าคนตาดีอย่างเรา ๆ เสียอีก
     กระทั่งภาพเด็กน้อยหน้าตามอมแมมนั่งขอทานบนสะพานลอยย่านสยามสแควร์พร้อมสุนัขพันธุ์ทางที่ดูมอมแมมไม่แพ้กันนอนหมอบคู้อยู่ข้างกาย ภาพความรัก การแบ่งปันอาหาร น้ำดื่มและหยอกล้อกันอย่างไร้เดียงสายังประทับใจของผมมาจนถึงทุกวันนี้
     ทั้งสองชีวิตนั้นโคจรมาพบกันได้อย่างไร อะไรที่ทำให้ทั้งสองชีวิตผูกพันธ์และใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันไม่ห่าง หรือกระทั่งว่าผู้คนนับร้อยพันที่ใช้สะพานลอยดังกล่าวจะคิดอย่างไรกับภาพที่ได้เห็น หลายคนคงตั้งคำถามว่า พ่อแม่เด็กคือใคร ทำไมจึงปล่อยให้ลูกต้องมาตรากตรำ บ้างก็มองว่าแค่ขอทานคนหนึ่งที่ใช้ความสงสารและเศษเงิน แต่ไม่ว่าใครจะคิดอย่างไรก็ตามแต่สำหรับผมแล้วนั่นคือภาพความผูกพันธ์ที่งดงามและน่าประทับใจยิ่ง บ่อยครั้งที่พาน้องหมาออกไปเดินเล่นนอกบ้านมันช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายได้ดีไม่น้อย การปล่อยวางไม่กำหนดกฎเกณฑ์หรือเลือกทางเดินแม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้น ๆ ก็ช่วยให้สมองของเราพักจากเรื่องเครียด ๆ อีกทั้งพบว่าการเปลี่ยนฐานะจากผู้นำมาเป็นผู้ถูกนำแทนก็จะทำให้ไม่ต้องเครียดและลดความกดดันจากการคาดหวังของคนข้างหลังนั่นเอง รวมถึงหลาย ๆ ครั้งยังพบว่าสุนัขสามารถทำให้ยิ้มออกได้แม้ในช่วงที่กำลังเผชิญกับมรสุมชีวิต
     อย่างที่เรา ๆ ท่าน ๆ ทราบกันดีว่าสุนัขได้รับการยกย่องในเรื่องความซื่อสัตย์ และจงรักภักดีถึงขั้นที่บางคนกล่าวเป็นเชิงเปรียบเปรยแกมเหน็บให้เจ็บใจเอาไว้ว่า...
     "มีหมาเป็นเพื่อน ดีกว่ามีเพื่อนเป็นหมา"
     สุนัขในความคิดของบางคนเป็นได้ก็แค่เพื่อนแก้เหงา เลี้ยงไว้คั่นเวลาและเติมบางส่วนของชีวิตที่ขาดหายไปให้เต็ม ต่อเมื่อความเหงาก้าวผ่านพ้นไปความรักที่เคยมอบให้แก่สุนัขก็มักถูกเรียกคืดด้วยเช่นกัน ทำให้เพื่อนแก้เหงากลับต้องเป็นฝ่ายต่อสู้กับความเหงาเพียงลำพัง สุนัขในสายตาของคนกลุ่มนี้จึงเป็นได้แค่เพื่อนร่วมทุกข์ที่ไม่ได้รับความสนใจยามสุข สุนัขหลายตัวต้องถูกทอดทิ้งให้ต่อสู้ชีวิตนอกบ้านลำพังเพียงเพราะว่าเมื่อเติบใหญ่มาแล้วไม่น่ารักน่าเอ็นดูเหมือนตอนยังเล็ก นั่นเป็นเพราะมนุษย์ส่วนใหญ่ตัดสินความน่ารักจากภายนอกต่างจากสุนัขที่มอลทะลุเปลือกนอกของเราเข้าไปถึงแก่นแท้แห่งจิตใจ สุนัขไม่เคยเลือกที่จะรักไม่ว่าเจ้านายจะสูง ต่ำ ดำ ขาว จะรวยหรือจน จะอยู่คฤหาสน์หรูหรือไร้บ้านนอนคุดคู้อยู่ริมทางเท้า
     อยากให้คุณ ๆ ลองสำรวจความรู้สึกของตนเองดูว่า เมื่อกลับจากที่ทำงานแล้วไร้เงาเจ้าตูบแสนรู้กระดิกหางทักทายเหมือนทุกวัน หรือก่อนไปทำงานวันไหนไม่มีเจ้าตูบมายืนส่งและให้ลูบหัว คุณจะรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปไหม?
     สำหรับใครที่ไม่รู้สึกอะไรแล้วล่ะก็ คำนิยามของสุนัขสำหรับคุณก็เป็นได้แค่สัตว์เลี้ยงตัวหนึ่ง ทางกลับกันสำหรับผู้ที่มองว่าเหมือนขาดอะไรบางอย่างในชีวิตไปแน่นอนว่าความสัมพันธ์ของคุณกับเจ้าตูบนั้นมากกว่าสัตว์เลี้ยง ความรักทั้งที่คุณมอบให้และได้รับกลับคืนมานั้นมีค่าเกินกว่าจะตีค่าด้วยเงินตราและสัมผัสได้ด้วยใจเท่านั้น
     แม้บางคนจะมองว่าสุนัขเป็นได้แค่ของเล่นชิ้นหนึ่งเบื่อแล้วก็โยนทิ้งไปหาใหม่ ตรงกันข้ามกับสุนัขที่มองสัมพันธภาพเป็นสิ่งที่สวยสดงดงามและยืนยาวสะท้อนให้เห็นได้จากวรรณกรรมและงานเขียนต่าง ๆ มากมายจากอดีตจนถึงปัจจุบัน
     ทั้งหมดทั้งปวงก็เพียงแค่หวังเล็ก ๆ ว่าคุณที่เลี้ยงสุนัขอยู่จะได้มองเห็นความจริงใจที่สุนัขมีต่อเรา ในฐานะที่มากกว่าสัตว์เลี้ยงหรือทาสผู้ซื่อสัตย์ เพื่อย้ำเตือนให้เราตอบแทนมิตรภาพนี้ด้วยความรักซึ่งไม่ต้องลำบากหาซื้อจากที่ได้ และไม่ว่าจะสุนัขในคำจำกัดความของใครจะเป็นอย่างไรก็ตาม แต่สำหรับผมแล้ว แน่นอนว่าสุนัขเป็นมากกว่าแค่เพื่อนเสมอ...

ที่มา : หนังสือ All Breeds โดย ไข่เจียวหมูสับ (คอลัมน์เรื่องหมาน่ารู้)