ความสุข

สถิติผู้เข้าชม
ขณะนี้มีผู้เข้าใช้	6
ผู้เข้าชมในวันนี้	826
ผู้เข้าชมทั้งหมด	5,470,102

กรุณาฝาก Email ของท่าน
เพื่อรับข่าวสาร ที่น่าสนใจ

21 ธันวาคม 2567
อา	จ.	อ.	พ.	พฤ	ศ.	ส.
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

ความสุข
[21 กันยายน 2553 15:41 น.]จำนวนผู้เข้าชม 6462 คน

     การศึกษาเพื่อสร้างคนของเราทุกวันนี้ ต้องปูพื้นฐานด้วยศีลธรรมและใช้ศีลธรรมเป็นแกนนำเพื่อการกระจายการศึกษา
     เราจะเห็นได้ว่า ในปัจจุบันนี้ ทุกสิ่งทุกอย่างมีการแข่งขันกันในสิ่งที่ดีในระบบที่สร้างสรรค์ อยู่ในหลักของเกมกีฬา รู้จักหน้าที่ รู้จักรับผิดชอบ ไม่ใช่เพียงในทีมของตนเอง แต่ต้องมีความรับผิดชอบต่อเกมการแข่งขันนั้นทั้งเกม แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็จะเป็นไปด้วยความเรียบร้อยและบรรลุเป้าหมายของทุกฝ่าย
     สังคมที่ปราศจากศีลธรรมก็เปรียบเสมือนกีฬาที่ปราศจากกติกาซึ่งชอบด้วยเหตุผล
     ทีมกีฬาซึ่งนักกีฬาไม่รู้จักหน้าที่ ทีมก็ย่อมจะไม่เป็นทีม ยิ่งแต่ละคนต่างก็ถือว่าเก่งกว่าคนอื่น ก็เลยไม่รู้ว่าอะไรเป็นอะไร ความพ่ายแพ้ของทีมกีฬานั้นก็จะมาถึงในที่สุด เสมือนเราอยู่ในสังคมโดยไม่รู้หน้าที่ ไม่เคารพในกติกา มองจากตนเองอย่างยึดถือมั่นว่า ไม่มีใครจะทำได้ดีเท่าเรา ฝืนธรรมชาติของทีมในทุก ๆ เรื่อง สังคมก็จะไปไม่รอด ชาติบ้านเมืองก็ไปไม่รอด และตัวเราเองก็ไปไม่รอด
     ทุกคนปรารถนาความสุขอันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ทุกรูปทุกนาม แต่บางคนก็รักที่จะเดินไปสู่หลายทางชีวิตในด้านปรัชญาเพื่อหาความสุข แต่ถ้าหากแนวดำเนินชีวิตของคนจำนวนมากขึ้นมุ่งไปสู่การหาความสุขแบบตัวใครตัวมันแล้ว ด้วยธรรมชาติของเรา เรายังต้องอยู่ร่วมกันอยู่ แล้วเราจะสุขได้อย่างไร
     ขอให้ทุกคนจงหันมาวิเคราะห์กันให้ถ่องแท้ ไม่มีใครที่เกิดมาแล้วหิ้วกระเป๋าเงินกระเป๋าทองติดตัวมาด้วย และไม่มีใครที่ตายแล้วเอาอะไรไปได้สักอย่างเดียว
     ทุกคนเกิดมาก็แสวงหาความสุข อยากได้ความสุข แต่ความสุขนั้นต้องอยู่บนหลักของธรรมชาติ จะฝื่นธรรมชาติไม่ได้
     คนที่เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น กอบโกยโน่น กอบโกยนี่ นิยมสร้างความร่ำรวยให้แก่ตนเอง คือคนที่สร้างความลืมตัว ลืมความเป็นมนุษย์ของตัวเอง และปฏิบัติตนขัดกับหลักธรรมชาติของการอยู่ร่วมกัน ไม่ได้ทำอะไรให้เกิดประโยชน์แก่ตนเองอย่างแท้จริง ลักษณะเช่นนี้มีแต่คอยคิดว่าเมื่อไหร่จะใหญ่โต มีอำนาจ มีเงิน มีการสรรเสริญเยินยอ และยิ่งมียิ่งได้ก็ยิ่งหลงมัวเมามากขึ้น หรือพูอย่างรวมๆ ก็คือการหลงทางชีวิต
     ถ้าหากพิจารณาตนเองแล้ว ชีวิตนี้ก็มีอยู่เพียงชีวิตเดียว เวลาที่มีชีวิตอยู่ของแต่ละคนก็มีขีดจำกัด ถ้าหากใช้เวลาเดินหลงทางไปเสียนาน ก็จะเหลือเวลาที่จะเดินถูกทางน้อยลง บางคนก็เดินหลงทางไปจนตายก็เท่ากับว่าเกิดมาหาคุณค่าชีวิตอะไร แท้จริงไม่ได้เลย อยู่แต่บนความจอมปลอมเท่านั้นเอง
     คนเราทุกคนที่เกิดมาจำเป็นต้องมีการดิ้นรน แต่การดิ้นรนด้วยเหตุผล ด้วยเกณฑ์ของมนุษยธรรมย่อมเป็นผลดี คนเราบางคนอาจดิ้นรนด้วยอารมณ์ คิดอะไรต่ออะไรสั้น ๆ คิดในทางเอาเปรียบผู้อื่น และคิดว่าคนอื่นเขาไม่รู้ คนอื่นเขาสู้ไม่ได้
     จงอย่าลืมว่า ในธรรมชาตินั้น ยังมีสิ่งหนึ่งซึ่งเรามองไม่เห็นด้วยตาแต่มีผล มีส่วน ให้สิ่งทั้งหลายซึ่งขัดต่อหลักธรรมชาติ คลี่คลายตัวเองไปในทางที่ถูกต้องได้ นั่นคือ ' เวลา'
     ใครก็ตามที่ทำอะไรด้วยอารมณ์ผิดทำนองคลองธรรม วันหนึ่งข้างหน้า เมื่อความถูกต้องประจักษ์ออกมา ผู้ที่ได้กระทำผิดไว้ก็จะไม่มีทางเลี่ยงที่จะรับกรรมนั้นได้เลย

ที่มา : หนังสือธรรมะ ธรรมชาติ โดย ศ.ระพี สาคริก