คุณเห็บและคุณหมัด(2)

สถิติผู้เข้าชม
ขณะนี้มีผู้เข้าใช้	14
ผู้เข้าชมในวันนี้	1,180
ผู้เข้าชมทั้งหมด	5,198,424

กรุณาฝาก Email ของท่าน
เพื่อรับข่าวสาร ที่น่าสนใจ

19 เมษายน 2567
อา	จ.	อ.	พ.	พฤ	ศ.	ส.
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30

คุณเห็บและคุณหมัด(2)
[4 สิงหาคม 2553 12:34 น.]จำนวนผู้เข้าชม 6263 คน

คุณเห็บและคุณหมัด(2)

   เมื่อคิดจะทำสงครามเบ็ดเสร็จกับไอ้คุณ "เห็บ" ก็จำเป็นต้องเข้าใจวงจรชีวิตของพวกมัน...

   วงจรชีวิตของเห็บมี 4 ระยะด้วยกัน เริ่มจากระยะแรกคือตอนเป็น "ไข่" อยู่บนพื้นดิน ตามสนามหญ้า จากนั้นก็เข้าสู่ระยะที่ 2 ฟักตัวออกจากไข่กลายเป็นเบบี้เห็บตัวเล็กๆสีแดงๆท่าทางไร้เดียงสาน่าเอ็นดู แต่พอโตขึ้นมาก็เข้าสู่ระยะที่ 3 เมื่อน้องตูบผ่านมาก็กระโดดเกาะแล้วไต่ขึ้นไปทำมาหากินบนตัวน้องตูบด้วยการดูดเลือด ครั้นพอโตถึงวัยเจริญพันธุ์ก็เข้าสู่ระยะที่ 4 ผสมพันธุ์กัน ฝ่ายตัวเมียเมื่อไข่เต็มท้องก็จะโดดลงสู่พื้นดินเพื่อวางไข่ต่อไป

   เข้าใจวงจรชีวิตของเห็บแล้ว ตานี้คงจะถึงบางอ้อหล่ะว่า ทำไมดิฉันโรยยาบนตัวน้องตูบติดต่อกันมาเป็นปีที่ 8 แล้ว แต่ก็ยังไม่สามารถป้องกันไอ้วายร้ายชนิดนี้ได้ ซึ่งคุณหมอปานเทพ รัตนากร ได้แนะนำ "กระบวนยุทธ" ในการต่อสู้กับเห็บไว้ดังนี้ครับ...

   กระบวนยุทธลำดับแรก ต้องตัดจุดเริ่มวงจรชีวิตของเห็บอย่างที่ผมเล่าให้ฟังตอนต้นเสียก่อน ด้วยการใช้ยาฆ่าแมลงฉีดลงบนสนามหญ้า ซึ่งนับว่าเป็นการฆ่าตัดตอนอย่างแท้จริง ทั้งนี้เพื่อทำลายไข่และตัวอ่อนมิให้หลงเหลือขึ้นมาบนตัวน้องตูบของเราได้อีก

   พอส่งกำลังหน่วยรบพิเศษใช้สงครามเคมีเข้าทำลายโรงงานผลิตตัวอ่อนบนพื้นดินได้แล้ว คราวนี้ก็เข้าสู่ กระบวนยุทธลำดับที่ 2 นั่นคือการกำจัดเห็บบนตัวน้องตูบ ซึ่งจะมีทั้งเห็บตัวผู้และเห็บตัวเมีย และเห็บตัวอ่อน รวมทั้งเห็บเพศที่ 3 ซึ่งอาจมีได้บนโลกยุคปัจจุบันและคุณหมอไม่ได้เขียนไว้(อีกไม่นานเมื่อวิทยาการเจริญขึ้น เห็บพวกนี้อาจมีการผ่าตัดแปลงเพศ)

   คุณหมอแนะนำวิธีกำจัดเห็บบนตัวน้องตูบไว้ 2 วิธีดังนี้...

   วิธีแรก หยิบจับออกโดยตรงด้วยเล็บมือ หากขยะแขยงไม่อยากให้ "มือเปื้อนเลือด" กระทบจริยธรรมในจิตใจ ก็อาจใช้แหนบหรือปากคีบแทนก็ได้ แต่เข้าใจว่าจะถูกจดลงบัญชีบาปในข้อหาฆ่าสัตว์ตัดชีวิตเหมือนกัน แต่ที่สำคัญคือ พอได้ตัวไอ้วายร้ายมาแล้วอย่าใจอ่อนเชียวนะครับ แม้มันจะพนมมือไหว้ส่งเสียงอ้อนวอน อย่าทำผมเลยคร้าบบบบ...ก็ตาม เตือนตัวเองครับว่า ไอ้นี่แหล่ะคือภัยของน้องตูบ ต้องลงโทษหนัก...ประหารชีวิตสถานเดียว

   วิธีประหารชีวิตนั้น อย่าล้างแค้นด้วยการบี้หรือขยี้ให้ตายคามือคาเท้าเป็นอันขาด เพราะหากเป็นตัวเมียที่มีไข่อยู่ในท้อง นั่นคือการช่วยแพร่พันธุ์ให้พวกมันโดยไม่รู้ตัวนั่นเอง

   วิธีการที่ดีที่สุดคือ หาขวดเล็กๆมาใบหนึ่ง แล้วใส่น้ำมันลงไป น้ำมันอะไรก็ได้ จะมีสารตะกั่วหรือไร้สารไม่สำคัญ ปริมาณอ๊อกเทนก็ไม่จำเป็น 91 หรือ 95 ก็โอเค ขอเป็นน้ำมันก็ใช้ได้ ที่สะดวกคือน้ำมันพืชในครัว แต่ใช้เสร็จแล้วเททิ้งนะครับ อย่าเก็บไว้เดี๋ยวแม่ครัวจอมประหยัดจะเอาไปทอดไข่ให้คุณกิน พอได้ตัวจำเลยมาก็หย่อนลงไป เดี๋ยวเดียวก็ไปเกิดใหม่ ซึ่งคุณอาจมีของแถมแช่งให้มันไปเกิดเป็นน้องตูบแล้วมีเห็บมากัดเยอะๆจะได้รู้บ้างว่าเขาเจ็บปวดแค่ไหน

   นอกจากนั้น วิธีนี้ยังมีข้อดีก็คือ นานๆก็สามารถยกขวดขึ้นมาชื่นชมผลงานกันเสียทีหนึ่งว่าได้กี่ตัวแล้ว ถ้าช่วยกันทำลายหลายๆคนก็อาจจัดให้มีการประกวดผลงานก็ยังได้ สนุกไปอีกแบบ และไม่แน่ หากแพร่หลายออกไป อนาคต "การแข่งขันจับหมัดน้องตูบ" อาจถูกจัดไว้ในกีฬาโอลิมปิคซึ่งไทยเรามีสิทธิ์ลุ้นเหรียญทองเชียวนะครับ...จะบอกให้

   วิธีการนี้ คุณหมอยังแถมท้ายอีกว่า "ทำบ่อยๆทุกวัน นอกจากจะเป็นการใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์อย่างเพลิดเพลินแล้ว ยังทำให้น้องตูบสบายตัว สบายใจใกล้ชิดเจ้าของอีกด้วย"

   วิธีที่สอง ในการกำจัดหมัดบนตัวน้องตูบที่จะเล่าต่อไปนี้ หากอาศัยอยู่ในประเทศอิรักอาจต้องระมัดระวังหน่อย เพราะมหาอำนาจอเมริกาอาจถือเป็นสาเหตุส่งกำลังเข้าตรวจค้นบ้านคุณในข้อหาสงสัยว่าจะมีอาวุธที่มีอำนาจทำลายล้างสูงได้ เพราะจำเป็นต้องใช้อาวุธเคมีคือ น้ำยาฆ่าเห็บโดยใช้อาบ โรย พ่น ให้ทั่วทั้งตัวน้องตูบทุกซอกทุกมุม ถ้ามีมากๆระยะแรกต้องถี่หน่อย อาจอาทิตย์ละ 2-3 ครั้ง

  จากนั้นก็ลดความถี่ลง แต่ต้องปฏิบัติตามฉลากคำแนะนำอย่างเคร่งครัด และเพื่อป้องกันอาการดื้อยา คุณหมอยังแนะนำให้สับเปลี่ยนหมุนเวียนชนิดของตัวยาที่ใช้เป็นครั้งคราว จะทำให้เห็บหัวหมุนเปิดตำราตั้งตัวต่อต้านฤทธิ์ยาไม่ทัน ไม่ทันจะดื้อยาก็เด๊ดสะมอเร่ อิน เดอะ เท่งทึงเสียก่อน

   ทำลายจุดเริ่มวงจรชีวิตทั้งไข่และตัวอ่อนบนพื้นหญ้าแล้วไล่กวาดล้างกำจัดเห็บบนตัวน้องตูบแล้ว สงครามเบ็ดเสร็จขั้นต่อไปก็คือ การป้องกันไม่ให้เห็บที่อาจยังมีอยู่ในสภาพแวดล้อมแบบสงครามกองโจรแอบลักลอบมาขึ้นบนตัวน้องตูบอีก...

เนื้อหาบทความมาจากหนังสือ คนรักหมา ของ เนชั่นบุ๊ค(Nation Books) แต่งโดย อ.บัญชร ชวาลศิลป์
(เนื้อหามีการดัดแปลงคำและประโยค)