ต้นพระยาสัตบรรณ



ชื่อวิทยาศาสตร์ : Alstonia scholaris เป็นไม้ยืนต้นขยาดใหญ่ มีความสูงประมาณ 12 - 20 เมตร

ลักษณะ : ผิวต้นมีสะเก็ดเล็ก ๆ สีขาวปนน้ำตาลกรดดูจะมียางสีขาวลำต้นตรง แตกกิ่งก้านสาขามากลักษณะเป็นชั้น ๆ ใบเป็นกลุ่มบริเวณปลายกิ่งช่อหนึ่งมีใบประมาณ 5 - 7 ใบ ก้านใบสั้น ใบสีเขียวถ้าเด็ดก้านใบจะมียางสีขาว ลักษณะใบยาวรีปลายมน โคนใบแหลมขนาดใบยาวประมาณ 10 - 12 เซนติเมตร ออกดอกสีเขียวอ่อนเป็นช่อตามปลายกิ่ง ดอกมีกลิ่นฉุนรุนแรง (สูดดมเพียงเล็กน้อยจะรู้สึกหอม หากสูดดมมากจะรู้สึกวิงเวียนศีรษะ) ยอดของลำต้นดอกเป็นกลุ่มคล้ายดอกเข็มช่อหนึ่งจะมีกลุ่มดอกประมาณ 7 กลุ่ม ดอกมีสีขาวอมเหลือง ผลเป็นฝักยาว ลักษณะเป็นเส้น ๆ มีขุยสีขาวคล้ายฝ้ายปลิวไปตามลมได้ในฝักมีเมล็ดเล็ก ติดอยู่กับขุยนั้น

ความแตกต่างระหว่างต้นพระยาสัตบรรณและต้นตีเป็ดน้ำ : ลักษณะการเติบโตต้นพระยาสัตบรรณจะเติบโตเป็นชั้น ๆ ดอกของพระยาสัตบรรณจะมีสีเขียวอ่อนเป็นช่อตามปลายกิ่ง ผลของต้นพระยาสัตบรรณเป็นฝักยาว ซึ่งแตกต่างจากต้นตีนเป็ดน้ำ

ที่มา : http://th.wikipedia.org