ผักพื้นบ้าน



     ประเทศไทยมีผักพื้นบ้านสามร้อยกว่าชนิด ส่วนใหญ่ขึ้นเองตามที่รกร้างว่างเปล่าห้วยหนองคลองบึง และป่าเขา เด็กรุ่นใหม่แทบจะไม่รู้จักพืชผักพื้นบ้านที่บรรพบุรุษของไทยเรานำมารับประทานเป็นเวลาหลายช่วงอายุคนแล้ว

กระถิน
สรรพคุณด้านสมุนไพร  :  แก้ท้องร่วง สมานแผล ห้ามเลือด ฝักและเปลือกเป็นยาฝาดสมาน เมล็ดเป็นยาถ่ายพยาธิได้ รากใช้ปรุงเป็นยาอายุวัฒนะ ขับลม และขับระดูขาว
ประโยชน์ทางอาหาร
ส่วนที่นำมาใช้  :  ยอดและใบอ่อน ฝักและเมล็ดอ่อน ออกตลอดปี
การปรุงอาหาร  :  กินกับน้ำพริก ใช้เมล็ดอ่อนผสมในส้มตำหรือกินร่วมกับส้มตำ ชาวใต้ใช้เป็นเครื่องเคียง กินกับแกงที่รสจัด

กระเจี๊ยบแดง
สรรพคุณด้านสมุนไพร  : ใบ รสเปรี้ยว แก้ไอ กัดเสมหะ ขับเมือกมันในลำไส้ลงสู่ทวารหนัก กลีบรองดอกและกลีบเลี้ยงมีรสเปรี้ยว นำมาต้มกับน้ำและเติมน้ำตาล ทำเป็นน้ำกระเจี๊ยบ ดื่มแก้ร้อนใน กระหายน้ำ และช่วยป้องกันการจับของไขมันในเส้นเลือดได้
ประโยชน์ทางอาหาร
ส่วนที่มาใช้  :  ลูกอ่อน ยอดอ่อน กลีบรองดอกและกลีบเลี้ยง
การปรุงอาหาร  :  ลูกอ่อนรสจืดนำมาต้มกิยกับน้ำพริก ยอดอ่อนใส่แกงส้ม (ใช้แทนส้มมะขาม) หรือต้มกินกับน้ำพริก กลีบดอกแก่ใช้ต้มทำน้ำกระเจี๊ยบและยังนำมาทำขนม เยลลี่ แยม หรือสารแต่งสีได้

กระเจี๊ยบมอญ
สรรพคุณด้านสมุนไพร  :  ใช้ผลแห้งป่นแช่น้ำ รักษาโรคกระเพาะอาหาร
ประโยชน์ทางอาหาร
ส่วนที่นำมาใช้  :  ผลอ่อน
การปรุงอาหาร  :  ต้มจิ้มน้ำพริก แกงส้ม

กระเจียวแดง
สรรพคุณด้านสมุนไพร  :  หัวอ่อน หน่อและดอก ช่วยขับลม
ประโยชน์ทางอาหาร
ส่วนที่นำมาใช้  :  หัวอ่อน ดอกอ่อนและแก่
การปรุงอาหาร  :  ทางภาคอีสานนิยมกินทั้งประเจียวดอกแดงและกระเจียวดอกขาว หน่ออ่อนกินสดหรือลวกจิ้มน้ำพริก ส่วนดอกอ่อน (ถ้าเป็นดอกแก่ จะดึงดอกที่แก่ทิ้งไป) นำมาลวกจิ้มน้ำพริกหรือแกง โดยหั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ แกงร่วมกับผักหวาน หัวอ่อนนำมาต้มกับน้ำดื่ม

ที่มา : http://www.vcharkarn.com/varticle/39678