พยาธิหนอนหัวใจ(1)

สถิติผู้เข้าชม
ขณะนี้มีผู้เข้าใช้	6
ผู้เข้าชมในวันนี้	91
ผู้เข้าชมทั้งหมด	5,476,782

กรุณาฝาก Email ของท่าน
เพื่อรับข่าวสาร ที่น่าสนใจ

27 ธันวาคม 2567
อา	จ.	อ.	พ.	พฤ	ศ.	ส.
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

พยาธิหนอนหัวใจ(1)
[30 กรกฎาคม 2553 21:46 น.]จำนวนผู้เข้าชม 5694 คน

พยาธิหนอนหัวใจ(1)

   ตั้งแต่เริ่มเลี้ยงน้องตูบมา ครอบครัวของเราก็ใช้ชีวิตอยู่ในต่างจังหวัดเสียเป็นส่วนใหญ่ มาเมื่อ 10 กว่าปีที่แล้วนี่เองที่ย้ายเข้ากรุงเทพฯซึ่งแน่หล่ะก็ยังคงเลี้ยงน้องตูบเรื่อยมา

   ตอนที่ครอบครัวเรายังไม่มีไอ้ตัวเล็ก น้องตูบก็จะได้รับสิทธิพิเศษกินนอนอยู่ในบ้านร่วมกับเราอย่าง "มิคกี้" น้องตูบตัวแรกนั้นขึ้นนอนบนเตียงเดียวกันด้วยซ้ำไป แต่เมื่อมีลูก เราก็จำเป็นต้องแยกที่อยู่กันเป็นสัดเป็นส่วน เพื่อความสะดวกในการแยกแยะว่าไหนลูกคนไหนลูกน้องตูบ อย่างไรก็ตาม น้องตูบก็ยังคงมีสิทธิ์วิ่งเข้าออกในบ้านเราได้อย่างค่อนข้างเสรี แต่ก็มีเขตจำกัดว่าห้องไหนที่เข้ามาวุ่นวายไม่ได้ ซึ่งก็ได้รับความร่วมมือเป็นอย่างดี และดูเหมือนว่าไม่ได้นำมาซึ่งความเหินห่างแต่อย่างใด

   น้องตูบส่วนใหญ่ของเราจะออกไปนอนนอกบ้านหรือใต้ถุนบ้านซึ่งเป็นที่กำบังแดดฝนได้โดยเสรี ซึ่งไม่ถือว่าเป็นการทรมานทิ้งขว้างกันแต่อย่างใด

   คุณนายละเอียด ภรรยาที่ไม่ได้ทำงานนอกบ้านของผม แม้จะมีภาระเรื่องลูกเพิ่มมาอีกจากเรื่องของผม แต่กับน้องตูบเธอก็ยังคงให้ความเอาใจใส่เป็นอย่างดี อย่างเรื่องอาบน้ำ ทุกตัวจะมีตารางเวลาอย่างชัดเจนอาทิตย์ละครั้ง

   พูดถึงเรื่องอาบน้ำแล้ว น้องตูบไม่เหมือนคนนะครับ ไม่ต้องอาบน้ำให้เขาบ่อยครั้งแบบ เช้า-เย็น อย่างพวกเรา โดยทั่วไปคุณหมอจะแนะนำให้สักอาทิตย์ละครั้งก็พอ น้องตูบเป็นสัตว์มีขน และต่อมน้ำมันก็ต้องทำหน้าที่ขับน้ำมันออกมาหล่อเลี้ยงดูแลขน ดังนั้น ใครขยันอาบน้ำให้น้องตูบบ่อยๆด้วยเข้าใจผิดว่าเป็นของดี จะได้สะอาดๆ(แบบคน) ต้องถือว่าเป็นเรื่องไม่ถูกต้อง เพราะน้ำที่อาบบ่อยๆ จะทำให้น้ำมันที่เคลือบขนนั้นแห้งไป ขนน้องตูบจะหยาบกระด้างไม่น่าดู

   นอกจากดูแลเรื่องอาบน้ำอาบท่าแปรงขนกันตามตารางประจำตัวแล้ว ก็ยังมีเรื่องของการป้องกันโรคภัยไข้เจ็บที่คุณนายละเอียดเธอให้ความสนใจเช่นเดียวกัน

   แต่ต้องนับว่าเป็นเรื่องแปลกอยู่อย่างหนึ่งก็คือ ทั้งๆที่เลี้ยงนอกบ้านอย่างนั้น แต่น้องตูบบ้านผมไม่ค่อยเจ็บไม่ค่อยป่วย ไม่เหมือนกับตอนที่ย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ...

   วัคซีนที่คุณนายละเอียดเธอจัดการกับลูกสมุนสี่ขาทุกๆตัว ตัวแรกๆของเราตั้งแต่ตอนอยู่ต่างจังหวัดก็เป็นประเภทที่รู้จักกันดีคือ วัคซีนป้องกันโรคกลัวน้ำ เพียงอย่างเดียวเท่านั้น มาระยะหลังๆเมื่อมีทหารรุ่นน้องจากชุดสุนัขสงครามมาให้คำแนะนำก็เพิ่มด้วยวัคซีนป้องกันลำไส้อักเสบ

   ฉีดวัคซีนกันเพียงแค่นี้เท่านั้นเอง แต่น้องตูบกว่า 10 ตัวที่เราเลี้ยงตอนอยู่ต่างจังหวัดก็ไม่เคยมีโรคติดต่อร้ายแรงอะไรเลยสักตัวเดียว อย่างมากก็ปวดหัวตัวร้อนคุณนายละเอียดเธอจัดการป้อนเสียด้วยยาของลูกสาวโดยเทียบเคียงตามน้ำหนักตัว แผล็บเดียวก็ตัวเย็นวิ่งปร๋อ

   น้องตูบบางตัวมีนิสัยกินยายากโดยเฉพาะยาเม็ด เคล็ดลับของคุณนายละเอียดคือบังคับให้มันอ้าปากขึ้น(ไม่อ้าโดนเขกกบาล...จะเสี่ยงไหม...!) หย่อนเม็ดยาเข้าไปแล้วเอามือจับปากไว้ ไม่นานก็ยอมกลืน ท่านผู้อ่านมีปัญหาเรื่องน้องตูบกินยายากจะลองเอาไปใช้ดูก็ได้ ไม่สงวนลิขสิทธิ์

   แต่พออพยพกันเข้ามาอยู่กรุงเทพฯได้ไม่นาน น้องตูบตัวหนึ่งที่เราไปซื้อมาจากสวนจตุจักรก็นำโรคแปลกๆที่เราไม่เคยรู้จักเข้ามาเผยแพร่ให้กับน้องตูบเก่าแก่ประจำตระกูลที่เราอุตส่าห์หอบหิ้วมาจากปักษ์ใต้

   เราจึงได้รู้จักกับ โรคไข้หัดสุนัข  และพิษสงของ โรคลำไส้อักเสบ ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา ดังที่ผมได้เคยนำมาเล่าให้ฟังไปแล้ว

  จากนั้นผมก็ให้ความสนใจกับเรื่องโรคภัยไข้เจ็บของน้องตูบ เพราะยังจะต้องเลี้ยงกันต่อไปตามประสาคนรักน้องตูบ ทำให้ผมได้มีความรู้เรื่อง โรคหวัด และ หลอดลมอักเสบติดต่อ โรคไข้หัดสุนัข โรคตับอักเสบติดต่อ ฯลฯ ซึ่งแหล่งข้อมูลที่ดีที่สุดของผมก็คือหนังสือ คู่มือคนรักหมา(น้องตูบ) ของคุณหมอปานเทพ รัตนากร คู่หู-คู่ฮาของผมในกาลต่อมานั่นเอง

   ระหว่างที่ศึกษาเรื่องราวเหล่านี้ ผมก็ไปพบกับโรคของน้องตูบอีกโรคหนึ่ง ซึ่งแค่รู้จักชื่อผมก็หนาวแล้ว เป็นพยาธิชนิดหนึ่ง...

   พยาธิหนอนหัวใจ

   แค่พยาธิอย่างเดียวก็น่ากลัวน่าขนลุกแถมชวนแหวะอีกต่างหาก แต่นี่มีทั้งคำว่า "หนอน" และที่น่าสยดสยองอย่างที่สุดก็คือคำพ่วงท้ายที่ว่า "หัวใจ"

   อะไรที่เกี่ยวข้องกับหัวใจ ใครว่าไม่น่ากลัว...

เนื้อหาบทความมาจากหนังสือ คนรักหมา ของ เนชั่นบุ๊ค(Nation Books) แต่งโดย อ.บัญชร ชวาลศิลป์
(เนื้อหามีการดัดแปลงคำและประโยค)

ปลาน้ำจืดไทย   ป่าเขา-ทะเลไทย   เที่ยวจัง!...ตังค์จะหมดแล้ว...

"ตัวสกปรกก็คิดจะอาบน้ำ เท้าสกปรกก็คิดจะล้างเท้า
แต่ใจสกปรก กลับไม่คิดที่จะชำระใจ..."

"หยางว่านหลี่"