พลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์

สถิติผู้เข้าชม
ขณะนี้มีผู้เข้าใช้	4
ผู้เข้าชมในวันนี้	99
ผู้เข้าชมทั้งหมด	5,476,790

กรุณาฝาก Email ของท่าน
เพื่อรับข่าวสาร ที่น่าสนใจ

27 ธันวาคม 2567
อา	จ.	อ.	พ.	พฤ	ศ.	ส.
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

พลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์
[8 กันยายน 2553 10:53 น.]จำนวนผู้เข้าชม 6518 คน

พลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์

     พุทธพจน์ที่ว่า "การพลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์" นั้นเป็นความจริงที่ไม่อาจปฏิเสธได้
     พระพุทธองค์ตรัสประโยคนี้ ก็เพื่อเตือนผู้คนมิให้ตกอยู่ในความประมาท ให้พร่ำบอกกับตัวเองอยู่เสมอว่า อนิจจังไม่เที่ยง เมื่อถึงคราวต้องพลัดพรากจากกันก็จะได้ไม่เศร้าโศกเสียใจมากเกินไป เพราะมันเป็นเรื่องที่ต้องเจอะเจอ ต่อให้รักแค่ไหน สักวันหนึ่งก็ต้องจากกันไม่ว่าจะด้วยสาเหตุใด โดยเฉพาะเรื่องของ "เกิด แก่ เจ็บ และตาย" วงจรที่ไม่อาจปฏิเสธได้ของสิ่งมีชีวิต
     รวมทั้งเรื่องของหมา...
     ใครที่ไม่เคยมีหมาเป็นของตนเองอาจไม่เข้าใจความรู้สึกของคนรักหมายามพลัดพราก แต่สำหรับพวกเราแล้ว มากน้อยล้วนต้องผ่านประสบการณ์เช่นนี้มาแล้วทั้งสิ้น
     อย่างที่เคยเล่าให้ฟังไปแล้วว่า ผมและครอบครัวนั้น นับจนบัดนี้จำนวนหมาที่เลี้ยงดูกันมา นิ้วมือนับสองเที่ยวก็ยังขาดไปอีกหนึ่ง ตอบง่าย ๆ ก็คือ 21 ตัว ตัวสุดท้ายชื่อสาวน้อยค็อกเกอร์ สแปเนียลสีดำสนิท ที่เราเรียกว่าเป็น "ลูกสาวคนสุดท้อง" ซึ่งมีนามตามท้องเรื่องว่า "ดอลลาร์"
     ดอลลาร์อยู่กับเราตั้งแต่อายุได้ไม่กี่เดือนและจากเราไปเมื่ออายุประมาณ 12 ปี ซึ่งถ้าเป็นคนก็ต้องถือว่าแก่ชรามากแล้ว ดอลลาร์ตายด้วยโรคมะเร็งในต่อมน้ำเหลือง ซึ่งไม่มีทางรักษา แต่เราก็ทุ่มเทดูแลรักษาเธออย่างดีที่สุดตามคำแนะนำของสัตวแพทย์
     ผ่านการอยู่ร่วมกับเพื่อนรักสี่ขามาแล้ว 21 ตัว เราจึงมีประสบการณ์ของการพลัดพรากมาแล้ว 21 ครั้ง
     หมาทั้ง 21 ตัวที่เราได้เขามาอยู่เป็นเพื่อนนั้น แต่ละตัวก็มีสาเหตุที่พลัดพรากจากเราแตกต่างกันไป
     มิคกี้ หมาตัวแรกออกไปหาเรื่องทะเลาะกับหมานอกบ้านกลางดึกแล้วถูกรุมกัดตาย กว่าจะรู้เรื่องและหาศพได้ก็เช้าวันต่อมา
     ไอ้บู๊ หมาคุ้มดีคุ้มร้ายและมีพฤติกรรมแบบเจ้าพ่อมาเฟียวิ่งไล่หมาต่างถิ่นที่มาเกะกะแถวหน้าบ้าน แล้วถูกรถยนต์ชนตาย แม่เซ็กซี่อยู่กับเราจนอายุได้ 12 ปี แล้วไปเสียทีไอ้หนุ่มนิรนามจนตั้งท้องขึ้นมาตอนแก่ แต่เสียชีวิตเพราะถูกคนใจร้ายข้างบ้านตีเอาจนแท้งลูก
     ไอ้ปอม พันธุ์มินิเอเจอร์ พินเชอร์ ตัวกระจิ๋วจอมซ่าวิ่งเล่นในบ้านแล้วหัวชนกระถางบัวตาย แล้วก็ยังมีการตายหมู่ด้วยโรคติดต่อ - ดิส - เทมเปอร์ ของลูกหมา 3 ตัวที่เราเพิ่งเอาเข้าบ้านมาจากร้านขายหมาที่ไม่รับผิดชอบแถวจตุจักร ฯลฯ
     ถามคนรักหมาด้วยกันหน่อยว่า เมื่อหมาของคุณต้องพลัดพรากจากไปนั้น พร้อม ๆ กับความเสียใจที่เกิดขึ้น อะไรที่คุณคิดตามมาในทันที?
     เหมือนครอบครัวเราไหม คือ สัญญากับตัวเองว่า ต่อนี้ไปจะไม่หาหมาตัวใหม่มาเข้าบ้านอีกแล้ว ด้วยเหตุที่ว่า ไม่อยากพบกับความเศร้าโศกเสียใจอย่างนี้อีก?
     ผมเชื่อว่าหลายท่านคงมีความรู้สึกเช่นเดียวกัน !!!
     ถามต่อไปว่า แล้วจากนั้นเมื่อความเสียใจเริ่มบรรเทาลง คุณจะเป็นอย่างครอบครัวผมหรือไม่?
     เพราะอีกสักพักหนึ่งเท่านั้น คุณก็จะรู้สึกทุรนทุรายจนแทบจะอยู่อย่างมีความสุขไม่ได้ บ้านที่เคยมีหมาแล้ววันหนึ่งไม่มี คุณจะรู้สึกได้ว่าเหมือนขาดอะไรไปบางอย่าง ตื่นมาตอนเช้าเคยได้ทักทาย ได้ไต่ถามสารทุกข์สุขดิบกัน ได้ให้อาหาร ได้เกาซอกหูให้เขา ได้เห็นความรักความผูกพันที่ลูก ๆ ของเรามีต่อหมาในบ้าน ฯลฯ
     อยู่ได้ไม่นานครับ ความคิดที่ว่าต่อจากนี้จะไม่หาหมาตัวใหม่เข้าบ้านอีกแล้วก็ค่อย ๆ จางหายไป แล้วต่อมาอีกไม่นานเช่นเดียวกัน คุณก็จะมีหมาตัวใหม่มาอยู่ในบ้าน เหมือนอย่างที่เคยเป็นมาช้านาน
     แล้วความรู้สึกดี ๆ บรรยากาศดี ๆ ก็กลับมาอีกครั้งหนึ่ง ถึงตอนนี้คุณก็อาจแอบท่อง "รักแล้วต้องลืมคำว่าเสียใจ" ไว้อธิบายกับตัวเอง
     ครับ...ร้อยละเกือบร้อยของคนรักหมา ล้วนเป็นเช่นนี้ทั้งนั้น บ้านที่เคยมีหมา อย่างไรก็ต้องมีหมา
     แต่อย่าลืมหมั่นท่อง "พลัดพรากจากสิ่งที่รักเป็นทุกข์" ไว้ด้วยนะครับ เมื่อวันนั้นมาถึง...