โรคต่างๆของน้องตูบ

สถิติผู้เข้าชม
ขณะนี้มีผู้เข้าใช้	2
ผู้เข้าชมในวันนี้	221
ผู้เข้าชมทั้งหมด	5,206,329

กรุณาฝาก Email ของท่าน
เพื่อรับข่าวสาร ที่น่าสนใจ

27 เมษายน 2567
อา	จ.	อ.	พ.	พฤ	ศ.	ส.
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30

โรคต่างๆของน้องตูบ
[12 สิงหาคม 2553 10:30 น.]จำนวนผู้เข้าชม 5948 คน

โรคต่างๆของน้องตูบ

   1.โรคไข้หัด หรือ ดิสเทมเปอร์

   โรคนี้เกิดจากเชื้อไวรัส มักเกิดกับตูบน้อยอายุน้อยๆตั้งแต่ 2-3 เดือน บางครั้งก็พบว่าเกิดในน้องตูบที่โตแล้ว เมื่อน้องตูบที่โตแล้วเป็นโรคนี้โอกาสที่จะหายนั้นมีน้อยมาก โดยอาการของมันก็แสดงออกมาทางอาการทางประสาท ตัวกระตุก หรือชักตลอดชีวิตส่วนใหญ่...แล้วตายอย่างทรมาน

   อาการของโรค

   เราสามารถสังเกตได้จากการที่น้องตูบมีน้ำมูกสีเขียวไหลย้อย ดูเหมือนปอดบวม มีไข้ เบื่ออาหาร ซึม มีตุ่มหนองขึ้นที่ใต้ท้อง มีขี้ตาสีเขียวๆเกรอะกรังตลอดเวลา เมื่ออาการทีวีความรุนแรงขึ้นจะพบว่ามีอาการทางประสาทคือ ปากสั่น กระตุก และลามไปที่บริเวณหนังหัว ใบหน้า ขาหลัง อาจจะพบบริเวณฝ่าเท้ากระด้างขึ้น บางรายพบว่ามีท้องร่วงร่วม เราสามารถป้องกันได้โดยฉีดวัคซีนป้องกันไข้โรคหัดได้โดยการฉีดวัคซีนป้องกันตั้งแต่อายุ 2 เดือนเป็นเข็มแรก หลังจากนั้นอีกหนึ่งเดือนก็พาไปรับการฉีดวัคซีนเข็มที่สอง เป็นการกระตุ้นภูมิคุ้มกันและฉีดซ้ำทุกๆปี ปีละ 1 ครั้ง...

   2.โรคปอดบวม

   โรคนี้จะพบมากในตูบน้อยตัวเล็กๆและน้องตูบที่มีอายุมากแล้วเนื่องจากว่า น้องตูบในวัยดังกล่าวมีภูมิคุ้มกันที่น้อยอยู่ โรคนี้เกิดจากหลายสาเหตุ ได้แก่เชื้อไวรัส เชื้อแบคทีเรีย พยาธิทำลายปอดทำให้ปอดอักเสบ แต่ส่วนใหญ่จะเกิดจากเชื้อแบคทีเรีย

   อาการของโรค

   น้องตูบจะมีอาการซึม มีไข้สูงมาก อาจถึง 106 องศาฟาเรนไฮต์ เบื่ออาหาร จนถึงไม่กินอาหาร ชอบหลบไปนอนในที่เย็นๆ เช่น ในห้องน้ำ ข้างโอ่ง หายใจกระหืดกระหอบ มีขี้มูกใหลออกมามีสีขาวจนถึงเขียวข้น บางครั้งมีอาเจียน ไอ มีเสลดหนาในลำคอ บางตัวเป็นมากๆน้ำท่วมปอดต้องนั่งตลอดเวลานอนไม่ได้ หายใจไม่ออก บางครั้งต้องหายใจทางปากเนื่องจากจมูกอุดตันไปด้วยน้ำมูก

   ข้อควรปฏิบัติคือ

   รักษาความสะอาด ให้ความอบอุ่น โดยเฉพาะที่คอ หน้าอก และหลัง ปูรองพื้นที่นอนด้วยผ้า อย่าให้นอนในที่เย็นหรืออับชื้นหรือโดนฝนสาด และนำน้องตูบไปพบสัตว์แพทย์เพื่อรักษา...

   3.โรคพาร์โวไวรัสหรือลำไส้อักเสบ

   โรคพาโวไวรัสหรือลำไส้อักเสบเป็นโรคที่มีการระบาดทั่วโลก สามารถเกิดการระบาดได้ง่าย รวดเร็ว และรุนแรง สุนัขจะตายเนื่องจากเกิดท้องร่วงอย่างรุนแรง อาเจียน ไม่กินอาหาร มีไข้สูง ร่างกายสูญเสียน้ำมาก ทำให้ตายอย่างรวดเร็ว โรคนี้พบมากในน้องตูบอายุ 2-6 เดือน

   อาการของโรค

   หลังจากน้องตูบได้รับเชื้อโรคไปแล้วประมาณ 5-7 วัน น้องตูบจะไม่กินอาหาร มีไข้สูงๆต่ำๆ แสดงอาการอาเจียนบ่อยๆ ต่อมาไข้ขึ้นสูง นอนซึม หมดแรงเพราะอาเจียนอย่างมาก เริ่มมีอาการท้องร่วง ถ่ายออกมาเป็นน้ำเหลวสีโอวัลตินหรือสีแดง มีเลือดปนออกมามีกลิ่นเหม็นคาวมาก
   ไวรัสจะเข้าไปยังกล้ามเนื้อหัวใจ ทำให้ช็อคตายได้อย่างรวดเร็ว โดยปกติโรคนี้ไม่มียารักษาโดยตรง เพียงแต่รักษาตามอาการที่พบเท่านั้น ทางที่ดีควรหาทางป้องกันจะดีกว่า โดยการฉีดวัคซีนตั้งแต่น้องตูบยังเป็นตูบน้อยอายุได้ 2 เดือน และกระตุ้นภูมิคุ้มกันโดยฉีดวัคซีนอีกครั้งเมื่ออายุได้ 3 เดือน หลังจากนั้นก็ฉีดกระตุ้นทุกปี ปีละ 1 ครั้ง...

   4.โรคพิษสุนัขบ้า

   โรคนี้เกิดจากเชื้อไวรัสชื่อ เรบี้ส์(Rabies) ไวรัสชนิดนี้ชอบอาศัยอยู่ในระบบประสาทมากที่สุด มันจะทำให้น้องตูบมีอาการทางประสาท ทำให้เราเรียกว่าบ้า นอกจากน้องตูบแล้ว เชื้อไวรัสนี้ยังสามารถติดต่อมาสู่คน และสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิดอื่นๆได้ ถ้าโดนน้องตูบที่มีเชื้อกัด

   อาการของโรค

   อาการของน้องตูบจะแบ่งออกได้เป็น 2 แบบคือ แบบดุร้ายและแบบซึม

- อาการแบบซึม

   อาการซึมของน้องตูบจะไม่แสดงอาการดุร้ายออกมา นอกจากเราจะพยายามจับหรือเข้าใกล้ น้องตูบอาจจะขู่หรือกัดได้ น้องตูบจะหลบซ่อนตามซอกมุมมืดหรือ ไม่ออกมากินน้ำ อาหาร ลิ้นจะห้อยออกมา น้ำลายไหลตลอดเวลา

- อาการแบบดุร้าย

   ส่วนอาการแบบดุร้าย สามารถแบ่งออกได้เป็น 3 ระยะคือ

   ระยะเริ่มแรก อารมณ์และอุปนิสัยของน้องตูบจะเริ่มเปลี่ยนแปลงไปจากเดิม มีอารมณ์หงุดหงิด อุณภูมิสูงขึ้นเล็กน้อย รูม่านตาจะขยายมากกว่าปกติ อาการเริ่มแรกจะแสดงอาการประมาณ 2-3 วันก็จะเริ่มเข้าสู่ระยะที่สอง
   ระยะที่สอง หรือระยะตื่นเต้น เป็นระยะที่แสดงอาการกระวนกระวาย กัดสิ่งที่อยู่รอบตัว บางครั้งรุนแรงจนเลือดออก แล้วเริ่มวิ่งอย่างไร้จุดหมาย แสดงอาการบ้าอย่างชัดเจน เสียงเห่าหอนผิดปกติ เนื่องจากเกิดอาการอัมพาตของกล้ามเนื้อที่เกี่ยวข้องกับการเคี้ยวและการกลืน
   ระยะที่สาม อาการอัมพาตจะขยายและเป็นทั้งตัวและตายไปในที่สุด

   โรคนี้ไม่สามารถรักษาให้หายได้ เราต้องป้องกันล่วงหน้า โดยการฉีดวัคซีนเมื่อตูบน้อยอายุได้ 3 เดือนขึ้นไป และฉีดซ้ำทุกๆปี ถ้าเป็นตูบน้อยที่อายุ 3 เดือน หากนำไปฉีดแล้วต้องฉีดซ้ำอีกครั้งเมื่ออายุได้ 3 เดือน จากนั้นก็ฉีดซ้ำทุกๆปี

   6.โรคเห็บหมัดในน้องตูบ

   อากาศในบ้านเราเหมาะแก่การเจริญเติบโตของเห็บและหมัด เห็บที่อยู่ตามตัวน้องตูบสามารถวางไข่ได้ครั้งละหลายพันฟองตามพื้นดินหรือตามซอกต่างๆ เห็บมีอยู่สองลักษณะ คือ พวกตัวแบนสีน้ำตาล พวกตัวบวมคล้ายลูกเกต
   ทั้งคู่เป็นชนิดเดียวกัน เพียงแต่พวกแรกเป็นตัวผู้ ส่วนพวกที่สองเป็นตัวเมีย ในตัวเมียจะมีไข่อยู่เต็ม และไม่ควรบีบหรือบี้ให้ตายเพราะจะทำให้ไข่แพร่กระจาย ควรจะจับใส่ทิ้งลงในน้ำหรือน้ำมัน
   น้องตูบบางตัวจะมีการแพ้น้ำลายเห็บและหมัดทำให้มีการแพ้ที่ผิวหนัง และทั้งเห็บและหมัดยังเป็นพาหะนำโรคพยาธิในเลือดมาแพร่กระจายได้ เราสามารถพบเห็บและหมัดได้มากบริเวณ ลำคอ หู ง่ามนิ้วเท้า ไหล่ หน้าอก
   การป้องกันเห็บ หมัดในเบื้องต้นทำได้โดยอาสัยยาฆ่าเห็บ หมัดที่มีขายอยู่ทั่วไปตามร้านที่ขายอุปกรณ์เกี่ยวกับน้องตูบ หรือตามคลินิคสัตวแพทย์ แล้วยังมีอุปกรณ์ป้องกันอีก เช่น ปลอกคอกัน เห็บ หมัด แล้วก็แชมพูอาบน้ำของน้องตูบ ลฯล...